ដៃម្តាយ

ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃដែលខំចិញ្ចឹមបីបាច់ខ្ញុំនងបងប្អូនខ្ញុំឲ្យធំធាត់។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃ ដែលដាំបាយចម្អិនម្ហូបឲ្យខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំ។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃដែលបោកសម្លៀកបំពាក់ និង លាងលាមកឲ្យខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំកាលពីយើងនៅតូច។ ដៃមួយគូនោះប្រៀបបានដូចជាគ្រូពេទ្យដែល​ស្ទាបលើរាងកាយខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំ ហើយអាចដឹងថាយើងឈឺ និងមើលថែយើងរហូតបានជាសះ ស្បើយពីជំងឺ។ ដៃមួយគូនោះប្រៀបដូចជាឈើច្រត់ដែលបានជួយទ្រខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំ នៅពេលដែល  យើងកំពុងរៀនដើរនិងរត់។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃដែលបានរកចំណូលមកផ្គត់ផ្គង់អាហារនៅលើតុ និងបញ្ជូនខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំទៅរៀន។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃដែលវាយស្តីប្រដៅខ្ញុំនិងបង ប្អូនខ្ញុំ នៅពេលដែលយើងមិនស្តាប់បង្គាប់។ បន្ទាប់មកដៃមួយគូនោះបានជូតទឹកភ្នែកខ្លួនឯងដោយសារតែ​អាណិតកូន។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃដែលមានះមិនព្រមជួខ្លួនឯងមុន ប៉ុន្តែបែរជាបញ្ចុកបាយឲ្យកូន នៅពេលដែលខ្លួនឯងឃ្លាន និងអោបកូននៅពេលដែលខ្លួនឯងរងា។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃរឹងរូស ដែលសុខចិត្តឲ្យខ្ញុំខាំ នៅពេលដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តជាមួយគាត់។ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃដែល ចចេសមិនព្រមលែង បើទោះបីជាដឹងថាក្តីសង្ឃឹមនៅឆ្ងាយយ៉ាងណាក៏ដោយ។

តាមពិតទៅ ដៃមួយគូនោះគឺជាដៃក្លាហាន ដែលហ៊ានលះបង់អ្វីគ្រប់យ៉ាង ព្រមទាំង សុភមង្គលផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីកូនរបស់គាត់។ សម្រាប់រូបខ្ញុំ «ម្តាយ» គឺជាពាក្យមួយដែលគ្មានភាព អាត្មានិយមនៅក្នុងនោះឡើយ។ ដៃរបស់ម្តាយខ្ញុំ ក៏ដូចជាដៃរបស់ម្តាយគ្រប់រូបផ្សេងទៀត បានចូល រួមយ៉ាងសកម្មនៅក្នុងការកសាង​សមិទ្ធិផលជាច្រើន សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ ក៏ដូចជាប្រទេសជាតិ។