ការដោះស្រាយជម្លោះ និងការសម្របសម្រួល

ការប្រើប្រាស់ការទំនាក់ទំនងបែបអហិង្សាក្នុងការដោះស្រាយជម្លោះ មានលក្ខណៈខុសពី ការដោះស្រាយជម្លោះទូទៅ។ ជំនួសឲ្យការគិតទុកជាមុនអំពីបញ្ហា វិធីសាស្រ្ត និងមធ្យោបាយក្នុងការសម្រុះសម្រួល យើងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងទៅលើ ការកំណត់តម្រូវការរបស់ភាគីទាំងសងខាង បន្ទាប់មកស្វែងរកវិធីសាស្រ្តក្នុងការបំពេញតម្រូវទាំងអស់នោះ។

ជាដំបូង យើងគួរបង្កើតទំនាក់ទំនងរវាងភាគីនៅក្នុងជម្លោះ។ បន្ទាប់មក យើងត្រូវប្រាកដថា ភាគីទាំងសងខាងមានឳកាសក្នុងការបង្ហាញអំពីតម្រូវការរបស់ខ្លួន ដោយភាគីទាំងសងស្តាប់អំពីតម្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ក្រោយពីភាគីទាំងសងបង្ហាញតម្រូវការរបស់ខ្លួនរួចរាល់ ភាគីទាំងសងខាងត្រូវបង្ហាញវិធានការដែលអាចអនុវត្តបាន ដើម្បីបំពេញតម្រូវការដែលបានលើកឡើង។  យើងគួរចៀសវាងការវិនិច្ឆ័យ ឬវាយតម្លៃទៅលើជម្លោះ។ យើងគួរតែផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើតម្រូវរបស់ភាគីនៅក្នុងជម្លោះ។

នៅពេលដែលភាគីម្ខាងទទួលរងការឈឺចាប់ក្នុងចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ភាគីនោះអាចនឹងស្តាប់មិនឮអំពីតម្រូវការរបស់ភាគីម្ខាងទៀត។ នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ យើងគួរបង្ហាញការយល់ចិត្ត ទម្រាំតែភាគីនោះបានដឹងថា ការឈឺចាប់របស់ខ្លួនត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ យើងមិនត្រូវចាត់ទុក ការនិយាយពាក្យ «ទេ» គឺជាការបដិសេធនោះឡើយ។ យើងគួរពិចារណាអំពីតម្រូវការ ដែលធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះមិនអាចយល់ព្រមទៅនឹងការលើកឡើងណាមួយ។ នៅពេលដែលតម្រូវការទាំងអស់ត្រូវបានទទួលស្គាល់ យើងនឹងអាចឈានដល់ដំណាក់កាលនៃការស្វែងរកដំណោះស្រាយ តាមរយៈការលើកសំណើដែលអាចអនុវត្តបាន ដោយប្រើប្រាស់ភាសាសកម្មបែបវិជ្ជមាន។

-- ដកស្រង់ចេញពី «ការទំនាក់ទំនងបែបអហិង្សា» ដោយ ម៉ាសល រូសិនបឺក